Zorganizowana grupa przestępcza to trafne określenie tak zwanej prokuratury oraz tak zwanych sądów w okręgu zielonogórskim. Podejrzenie istnienia takiej grupy podzielił tamtejszy Sąd Okręgowy.
Mafiozi w togach od wielu lat prześladują założycieli „Stop Krzywdzie” w Zielonej Górze. Dzielni działacze społeczni pod przywództwem Urszuli Cantemir oraz Kazimierza Heriana, ujawniają skalę przestępstw wśród tak zwanych sędziów i tak zwanych prokuratorów z tamtejszego okręgu. Pikiety, protesty, akcje ulotkowe, a także nagłaśnianie przestępczej działalności mafii w togach w środkach masowego komunikowania to trzon działań Stowarzyszenia.

Wrobić Cantemir

Wiceprezes Stowarzyszenia Urszula Cantemir stała się osobistym wrogiem numer jeden przedstawicieli lubuskiej kasty. Zatrzymania i kolejne oskarżenia są stałym elementem wojny, którą za pieniądze podatnika prowadzą z nią tak zwani sędziowie i tak zwani prokuratorzy. Udało nam się porozmawiać z pragnącym zachować anonimowość policjantem z zielonogórskiej policji, który zna kulisy polowania na Cantemir.
-Zastrzegam sobie, że rozmawiam z panem prywatnie i w żaden sposób nie wyrażam zgody na upublicznienie moich danych – na wstępie mówi policjant. -Sprawa nagonki na tą kobietę jest tak perfidna, że niejednemu z nas się zaciska pieść, kiedy prokuratorzy zlecają policji wyniesienie z jej prywatnego mieszkania wszystkiego co ma jakąkolwiek wartość by następnie oskarżyć okradzioną, że okradła męża – mówi mężczyzna.

Obyczajówka jak za komuny

Do walki z Urszulą Cantemir, zielonogórska prokuratura i tamtejszy sąd sięgnęli po moczarowskie, ubeckie metody z lat słusznie minionych. Wykręcili jej sprawę obyczajową z wątkiem kryminalnym. Jej były mąż przez 10 lat miał jakąś kobietę na boku. W końcu gdy podwójne życie Romana C. (męża naszej bohaterki) wyszło na jaw, postanowił złożyć do sądu pozew o rozwód i jawnie zamieszkać z kochanką. Wisiało jednak widmo uzyskania rozwodu z orzeczeniem winy Romana C. a taki scenariusz był dla Niego nie do przyjęcia. Uknuł więc plan wykreowania Pani Urszuli jako furiatki, osoby agresywnej i lekceważącej zasady współżycia społecznego.

Pierwszego dnia września 2011 r. do skupu złomu, w którym pracował przyjechała Jego żona – Pani Urszula. Roman nie był tam sam – przebywała z nim jego kochanka, Pani Lidia, która wyszła „na chwilę” po około dwudziestu minutach. To wtedy zdaniem Romana C. Pani Urszula miała wpaść w szał i dźgnąć męża nożem powodując u niego głęboką rane ciętą ramienia na długość 6 centymetrów. „Raniony” wezwał policję.

Coś jest nie tak

Jak wynika z notatki policji przybyli na miejsce funkcjonariusze rozpoczęli swoje czynności od… sprawdzenia trzeźwości uczestników zajścia. Następnie z latarkami chodzili po terenie skupu i szukali przedmiotu, którym Pani Urszula miała zranić męża. Nie znaleźli. Jej samej natomiast kazali wrócić do domu. Zamówiła więc taksówkę i odjechała.

Czy to nie dziwne, że policja wezwana z powodu usiłowania zabójstwa skupia się na badaniu trzeźwości i spacerowaniu po terenie skupu zamiast pomóc rannemu czy chocby wezwać karetkę ? I czy to normalne postępowanie, że niedoszłej zabójczyni policjanci każą wracać spokojnie do domu ? Otóż tak – jeśli weźmie się pod uwagę fakt wynikający z policyjnej notatki: „ranny po przyjeździe patrolu nie krwawi” (godz. 20:23).

Zapewne to pierwszy przypadek na świecie takiego samouleczenia, gdzie długa na 6 centymetrów i głeboka rana cięta w kilka minut samoistnie się zagoiła ! Mimo to dla nadania większego tragizmu całemu zdarzeniu i dla uwiarygodnienia zamachu na jego życie postanowiono wezwać pogotowie ale dopiero po wyjeździe Pani Uli – po upływie godziny od przyjazdu policji. Zrobili to sami policjanci zgłaszając, że mają „ugodzonego nożem z krwotokiem” ! (inf. z notatki policyjnej 20:47).

Mamy zatem cały szereg absurdów: mamy atak nożem powodujący poważne uszkodzenie ciała wymagające hospitalizacji powyżej 7 dni , które to obrażenie znika tuż przed przyjazdem policji. Mimo to, godzinę później mamy krwotok „rannego”. Karetka dotarła do rannego ale ten – mimo krwotoku „odmówił zabrania Go karetką„. Tak wynika z dokumentacji pogotowia ratunkowego. Ratownicy zostawili więc „rannego z krwotokiem” i wrócili bez pacjenta. Ów pacjent jednak okazał się być człowiekiem bardzo niezdecydowanym bo niespełna dwie godziny od wizyty medyków postanowił jednak skorzystać z ich pomocy przy tamowaniu krwotoku i o godzinie 20:47 pojawił się na SORze, gdzie Jego cięzki „krwotok” zdiagnozowano jako „lekkie zadrapanie” i odesłano do domu.

za wszystkim stoi bandzior w prokuratorskiej todze – Paweł Jankowski, znajomy Romana C.

Pewnego październikowego wieczoru do drzwi miekszania Pani Urszuli zapukała policja. Wraz z funkcjonariuszami był jej mąż – Roman. Weszli do mieszkania skąd wynieśli wszystko co tylko się dało – mówi Pani Urszula. Zostawili tylko meble. Policjanci robili za tragarzy. Jak ogołocili mieszkanie to zaplombowali wejście pod nieobecność Pani Urszuli.

Skąd taka nagła i nietypowa interwencja ? Roman C. zeznał, że tego wieczoru postanowił zabrac swoje rzeczy z mieszkania. Jednak będąc już pod kamienicą, w której mieszkał zauważył żonę wynoszącą w dużych siatkach jego prywatne przedmioty do kontenera na śmieci. Zadzwonił więc na policję z prośbą o interwencję.

Dziś wiemy, że sprawa wygląda zupełnie inaczej. Roman C. tego dnia ani razu nie dzownił na policję. Funcjonariuszami policji postanowił się posłużyć miejscowy prokurator – Paweł Jankowski. To on o godzinie 14:14 zadzownił po raz pierwszy na komendę zgłaszając, że żona Romana C. wyrzuca rzeczy pod nieobecność męża. Kolejny raz dzwonił o godzinie 19:14 i zgłosił, że żona nie chce wpuścić męża do mieszkania. Prosił też o skierowanie patrolu na ulicę kupiecką (gdzie mieszkała Pani Ula). Każde zgłoszenie zaczynał od przedstawienia się „prokurator Paweł Jankowski„.

Wszystkie wyniesione z domu przedmioty były wspólną własnością małżonków. Okradziną więc na polecenie samego Jankowskiego jest nie kto inny jak Pani Ula. Mimo to Paweł Jankowski właśnie ją oskarzył o kradzież przedmiotów należących do jej męża (!). Z resztą nie tylko o to – o zranienie męża nożem w skupie złomu – również. Pomysłodawcą obu niezaistniałych przestepstw jest on sam.

uporczywie słucha Radia Maryja

W zeznaniach Romana i Jego kochanki Lidii złożonych przed tzw. sądem w Zielonej Górze nic się nie trzymało kupy. Zeznania Jego przeczyły jej zeznaniom i odrwotnie. Mimo to, tzw. sąd, którym de facto była tylko jedna osoba – Oliwia Walkiewicz stwierdził: „Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego – są one spójne i konsekwentne w zestawieniu z zeznaniami z dochodzenia; sąd nie dał jedynie pokrzywdzonemu wiary, że po opuszczeniu mieszkania zamieszkał w samochodzie na parkingu pod tesco(…) „

To zastanawiające, że ta osobliwie błyskotliwa przedstawicielka lubuskiej kasty opiera się na zeznaniach „pokrzywdzonego” mimo, że w częsci podważa wiarygodnośc jego zeznań. Dlaczego więc daje wiarę w pozostałej częsci i to pomimo, iż przeczą one dowodom rzeczowym w postaci dokumentów ?

W uzasadnieniu wyroku czytamy również, że „ oskarżona nie stosuje się do zasad współżycia społecznego, często głośno słucha Radia Maryja, gdzie często puszczana jest muzyka religijna i żałobna”.
To nie żart ! 😀 O co więc chodzi z tym radiem Maryja ? Otóż jednym z pomysłów Pawła Jankowskiego było zarzucenie Pani Urszuli, że ta w środku nocy uporczywie słucha Radia Maryja z pieśniami żałobnymi, czym miała zadręczać mieszkającą za ścianą matkę Romana C.

Z tego powodu – jak zeznał Roman C. – raz musiał nawet wezwać policję. Dokładnie miało to mieć miejsce 12 grudnia 2011 lecz gdy funkcjonariusze zapukali do drzwi było już cicho. Zabrał więc udręczoną matkę z domu ze sobą, do swojej kochanki. Następnego dnia wrócił jednak ponownie, również i tym razem w asyście policji bo mama chciała zabrać swoje rzeczy.

Rzecz jednak w tym, że policja zaprzecza jakoby takie interwencje miały miejsce. Nie interweniowano ani w nocy ani nie asystowano Romanowi i Jego matce nastepnego dnia. Mimo to i za ten czyn Pani Urszula została skazana karą 32 stawek dzienych po 20 złotych, łącznie 640 zł. Symbolicznie ale niesprawiedliwie ! Liczy się jednak fakt skazania. Do sprawy rozwodowej – jak znalazł.

Warto dodać, że dziś Oliwia Walkiewicz nie jest już sędzią sądu rejonowego. Awansowała. Podatnicy dziś płacą więcej na utrzymanie tejże osobliwości. Została sędzią sądu Okręgowego.